Klasyczne i nowoczesne protezy w kontekście rozkładu dawki u pacjentów leczonych onkologicznie – praca przeglądowa

Olga Zawarczyńska, Krzysztof Jagła, Maciej Giza, Adam Gądek, Łukasz Sroka, Aleksandra Masternak, Andrzej Swinarew, Krzysztof Ślosarek: Klasyczne i nowoczesne protezy w kontekście rozkładu dawki u pacjentów leczonych onkologicznie – praca przeglądowa, Inżynier i Fizyk Medyczny, 14, 2025, 377-381.

Streszczenie

W ostatnich latach można zauważyć prężny rozwój w naukach stosowanych, który bezpośrednio przekłada się na sektor medyczny. Coraz częściej oprogramowanie oraz sprzęty medyczne wykorzystywane w szpitalach opierają się na sztucznej inteligencji i bardziej zaawansowanych podzespołach. Jedną z technologii umożliwiających znaczny skok w rozwoju medycyny, a dokładniej implantologii, jest druk 3D. Pomimo że początek jej historii datowany jest na lata 80. XX wieku, to dopiero niedawno można zauważyć jej komercyjne zastosowania [1]. Druk 3D umożliwia wytwarzanie struktur o określonej wielkości oraz kształcie. Znajduje to szczególne zastosowanie w protezoplastyce. Aktualnie najpowszechniej stosowane są implanty tytanowe, które mają istotny wpływ na powstawanie rekonstrukcji obrazu badań diagnostycznych, takich jak tomografia komputerowa oraz rezonans magnetyczny. Przekłada się to w sposób istotny na systemy planowania radioterapii, jak i na zmienność rozkładu dawki deponowanej w tkankach pacjenta. Artykuł ten ma za zadanie przybliżyć temat wpływu implantów zarówno starszej generacji, jak i najnowszej związanej z drukiem 3D w celach medycznych.