Testy dopuszczające do użytku klinicznego – technika DIBH SGRT w radioterapii piersi

Dominika Oborska-Kumaszyńska, Arun Jaganathan: Testy dopuszczające do użytku klinicznego – technika DIBH SGRT w radioterapii piersi, Inżynier i Fizyk Medyczny, 14, 2025, 65-73.

Streszczenie 

Ruch wewnątrzfrakcyjny może być spowodowany przez układ oddechowy, mięśniowo-szkieletowy, sercowy i układ trawienny. Istnieją technologie wspomagające metody zarządzania ruchem: techniki bramkowania oddechowego, techniki wstrzymywania oddechu, metody wymuszonego płytkiego oddychania i techniki zsynchronizowane z oddychaniem do zarządzania ruchem oddechowym podczas leczenia radioterapią. Wprowadzenie takich metod pozwala na eskalacje dawki guza (lepsza kontrola miejscowa) przy jednoczesnym oszczędzaniu zdrowych tkanek (zmniejszając ryzyko powikłań spowodowanych skutkami ubocznymi). Ważne jest, aby zrozumieć, że ruch oddechowy zmienia się z dnia na dzień, a guz i normalne tkanki mogą zmieniać się geometrycznie i przesuwać w odpowiedzi na radioterapię i na inne równoczesne terapie. Tak więc ruch oddechowy jest jednym z wielu potencjalnych źródeł błędów w radioterapii. Jest to powód, dla którego technologia stosowana w praktyce radioterapii musi być precyzyjnie zidentyfikowana w ustalonych procesach i protokołach radioterapeutycznych, a zalety i wady, a także ograniczenia są bardzo dobrze zrozumiane przed wdrożeniem do praktyki klinicznej. Aby przetestować te technologie, zweryfikować podczas dozymetrii in vivo i symulować przypadki kliniczne oraz lokalizację targetu dla systemów bramkowania, potrzebne są fantomy dynamiczne, które symulują sygnał oddychania. Takie fantomy mogą wspierać skuteczne i kompleksowe testy akceptacyjne, dopuszczające do użytku klinicznego i rutynową kontrolę jakości, aby udowodnić odtwarzalność, powtarzalność i wydajność dla różnych scenariuszy klinicznych.

Słowa kluczowe: radioterapia, radioterapia SGRT, ruch wewnątrzfrakcyjny